top of page

Hallo


Een klein woord van grote betekenis.

Iedere muziekochtend opent Tijn het Konijn steevast de muziekochtend.

‘Hallo, hallo, hallo, ik ben Tijntje. Hallo, hallo, hallo, goedemorgen allemaal.’

Wat daarop volgt, voelt als een lofzang. Het hele zinnetje wordt nog ’s door alle moeders en alle kinderen ingezet en wordt afgesloten met een groet, speciaal voor jou. Als mijn dochter aan de beurt is en we ‘Hallo Isa’ toegezongen krijgen, kruipt mijn dochter weg, maar haar ogen glimmen. Als achter mijn oksel een huis was geweest, zou ze de deur hebben geopend om daarin te gaan zitten. Zo spannend!

Hoe vaak zeggen we niet hallo? Hoe vaak zeggen we dat niet zonder er ons hele hart bij te betrekken? Vanuit het hoofd ‘hallo’ is echt anders dan vanuit het hart. Toen ik nog in de commerciële sector werkte, kreeg ik van steeds dezelfde een door een grijns ondersteunde ‘hallo Jitske ‘ bij de lift op weg naar boven. Dat zij mijn naam wisten, was goed voor hun imago. Ik voelde me allenig. Hallo zeggen zou een uiting moeten zijn van nieuwsgierigheid naar de persoon in kwestie. Zeker als je ervoor kiest er een voornaam achteraan te plakken.

Een leerschool voor het activeren van je gevoel, is een keer in de kring te gaan zitten bij Tijntje. We zijn allemaal zo jong geweest. Toen stond alles aan, antennes op scherp. Daarom wil Isa wegkruipen. Zij kan een begroeting niet missen, omdat ze er helemaal op is ingesteld begroet te worden. Ze staat klaar om te ontvangen. Dat is de magie van onze kinderen. Ze heeft nog geen idee van hoe je een muur zou moeten bouwen. Zij voelt de ogen als laserstralen, het zingen komt haar richting op. En dan volgt een primaire reactie. Het ene kind kruipt weg, het andere breekt open en weer een andere kan niet wachten om naar voren te stormen, recht in de armen van Tijntje.

Ik denk dat we ook bang zijn om die ander teveel te zien. Dat die ander teveel vriendelijkheid, aardigheid en liefde zou voelen en zich geen raad zou weten. Als je liefde op je af krijgt, zou je wel eens verlegen kunnen worden, weg willen kruipen. En toch weet ik zeker dat je hart een sprongetje maakt, net zoals bij mij, toen ik en mijn dochter werden toegezongen door een aantal blozende moeders met hun kinderen.


Uitgelichte berichten
Kom later terug
Gepubliceerde posts zullen hier worden weergegeven.
Recente berichten
Archief
Zoeken op tags
Er zijn nog geen tags.
Volg ons
  • Facebook Basic Square
  • Twitter Basic Square
  • Google+ Basic Square
bottom of page